Spirituele natuurkunde

Deze website gaat niet alleen over filosofie maar ook over fysica of natuurkunde, over de relativiteits-theorieën bijvoorbeeld en de kwantum-mechanica. En ook dan is mijn benadering relationeel. En met 'relationeel' bedoel ik dan dat je geen enkel object begrijpen kan, los van de omgeving. Zonder licht is een bloem geen bloem. En zelfs een (zwarte) stip is alleen stip omdat er de (witte) achtergrond is.

Dot.

Het echte probleem in de natuurkunde is volgens mij het hoe en wat (en waarom ook wel) van het proton-elektron stel. Wat gebeurt daar tussen het negatief geladen elektron en het positief geladen proton (of de quark)? Wat is lading? Wat is Elektra? Als je Elektra echt begrijpt, dan begrijp je volgens mij ook alle andere krachten.
Nu vind je vergelijkbare stellen overal om ons heen. Al die schroefbouten en -boutjes bijvoorbeeld in onze apparaten en machines, kan je wel vergelijken met protonen, al die moertjes dan met elektronen. De buiten-schroefdraad op de bout noem je dan positief, de binnen-schroefdraad in de moer noem je negatief. En zoals het elektron het proton omvat, zo past de moer om de bout. Ongeveer dan.
En ook het mannetje-vrouwtje stel heeft daar wel iets van weg, met Eros dat er tussen speelt. Tussen proton en elektron speelt Elektra, en tussen bout en moer speelt het schroeven, het idee als het ware van de schroef-draad. Best wel vergelijkbaar met elkaar, die drie stellen of beter gezegd drie-eenheden van man-Eros-vrouw, proton-Elektra-elektron en bout-schroeven-moer.

Nu gaan we er in de Westerse wetenschap over het algemeen vanuit, dat de materiële dingen het fundament zijn, de oorzaak. De werkingen zien we dan als secundair, als gevolgen en niet als oorzaak. De bout en de moer produceren of veroorzaken dan dat schroeven, zoals proton en elektron Elektra produceren.
De werkingen, de relaties, zijn dus niet het fundament maar een gevolg, voor ons. De materiële dingen zijn in het Westen het fundament.

Maar als je let op de sfeer van zeg maar de betekenis en het ontstaan van bijvoorbeeld bout en moer, dan moet je toch ook tot de conclusie komen dat het niet materiële schroeven het échte fundament is. Daar draait het om, ook in de schroef of propeller van boot en vliegtuig, of in de windmolen en de turbine, in water-gemalen, kurke-trekkers en schroefveren.
Dat schroefdraad-idee, dat was er ook het eerst, en pas later al die door ons gemaakte schroef-dingen. De niet-materiële werking is dus het fundament, daar draait het om, die geeft bout en moer betekenis en waarde, maakt ze bout en moer, bepaalt hun vormen.

En zo is het volgens mij ook als het om proton en elektron gaat. Daar tussen speelt Elektra, het veld van licht. En Elektra is in mijn ogen de basis, het fundament, het fundamentele bouw-element. Elektra schept voortdurend proton (of quark) en elektron, denk ik, en niet omgekeerd zoals natuurkundigen nu nog denken. In het begin was er licht, eindig snel licht.
Dat betekent volgens mij ook dat het elektron alleen begrepen kan worden in samenhang met zijn tegenpool, het proton. De beide tegenpolen zijn als de twee uiteinden van een lijn; er is in feite alleen maar die lijn (Elektra in dit geval) die, vanwege zijn eindigheid, nu eenmaal twee uiteinden heeft. Ik denk dat de verhouding tussen elektron en proton er een is tussen 'omvattende ruimte' of gewoon 'omvatten' (het elektron) en 'omvat worden' (het proton).

Binnen en buiten. Richtingen. Buiten en binnen.

Ik denk ook dat er reden is om onderscheid te maken tussen binnen- en buiten-ruimte. Buiten-ruimte is waar we in leven, de drie dimensies. Het proton echter is binnen-ruimte met zijn eigen dimensies. We zeggen dat een proton erg klein is. Echter voor licht met bijvoorbeeld snelheid 10–100 m/sec, is een proton een enorme ruimte, miljarden licht-jaren. Het is onze specifieke snelheid van het licht dat alles bepaalt. En voor een oneindig snel licht is er niets. En dat is eigenlijk de enige objectieve werkelijkheid. Onze werkelijkheid is relatief, afhankelijk van onze snelheid van het licht.

Dat is dan een heel nieuwe benadering van het kwantum-mechanische probleem. Hoe je dat dan wiskundig en zo formuleren moet, dat weet ik niet. En ik wil ook de natuurkundigen niet voor de voeten lopen. Het gaat me om de kijk op de zaak, de relationele kijk dus.

Al die relationele fenomenen in de natuur, noem ik ook wel geest. En omdat in de relationele kijk de immateriële relaties het fundament zijn, is de relationele kijk een spirituele kijk. Volgens mij moet er dus een beetje spirit in de natuurkunde komen.

Jan Helderman
27-5-2 en 4-5-3

Fabiker.

Naar SiteMapVersie Fabc.nl
(als je deze pagina 'stand alone' ziet)